Maria ging naar beneden om te vragen wat er aan de hand was. Maria’s vader legde uit wat er gebeurde, en stelde nog voor om hun eigen bootje te pakken en naar het gemeentehuis te varen, maar dat was erg gevaarlijk. Je zou geheid verdrinken; een onervaren vaarder kon niks doen tegen de stevige stromingen en zou zo tegen een huis of boom aanbotsen. Maria hielp haar vader met grote zakken bloem tegen de deur aan te leggen, om te zorgen dat het water het huis niet binnen zou komen. De zakken hielden het echter niet, en het water drong toch naar binnen. Maria’s vader zei tegen haar dat ze naar boven moest gaan; hijzelf ging helpen om de dijken te verstevigen. Maria haalt haar vader over om niet te helpen met het verstevigen van de dijken, maar om bij haar te blijven. Samen vluchtten ze naar boven, en gaan in de badkamer zitten. Het water bleef stijgen. Een gedeelte van het huis stort in. Maria en haar vader proberen een stuk hout te pakken om op te liggen. Dit blijkt een deur te zijn. Beiden gaan ze op de deur liggen en drijven ze naar buiten, waar ze hulp tegen komen (Bijvoorbeeld man in bootje).
Beste vader,
hoe gaat het met u? De kinderen waren bezig met een project voor school met betrekking tot de Watersnoodramp. Ze vroegen aan mij wat onze ervaringen waren van die nacht. Ik vertelde ze dat we aan het begin van de avond grote zakken bloem tegen de deuren legden, om te zorgen dat het water niet naar binnen zou dringen. Ik kan mij nog herinneren dat we op een stuk hout (mogelijk een deur?) naar buiten dreven. Ik kan mij echter niet veel meer herinneren van die dag, ik was nog zo jong. Zou u spoedig toenadering kunnen zoeken om de kinderen uw kant van het verhaal te vertellen?
Gegroet,
uw allerliefste dochter,
Maria
Gegroet dochter,
Onlangs gaat het goed met mijn gezondheid. Ik ben na een ongunstige stap gevallen, hierdoor had ik mijn arm gebroken. In het heden is deze breuk gelukkig hersteld. Wat een uitmuntende situatie dat kinderen worden geïnformeerd over de situaties van vroeger. Natuurlijk zou ik in gesprek willen met uw kinderen. Ik weet ook niet alles meer maar wel meer dan u me heeft aangeduid in uw brief. We hebben namelijk voordat we het huis verlieten op de afgebroken deur nog een gesprek gehad dat ik de dijken wilde helpen verstevigen. Maar u vond dit geen goed idee waardoor ik ben thuis gebleven. Door deze situatie hebben we beide deze ramp kunnen overleven. Over een paar dagen heb ik de mogelijkheid om uw gezin van mijn gezelschap te voorzien. Wat fijn dat u nog contact met mij heeft opgezocht na onze ruzie in 1964.
Gegroet,
Uw vader
Gerardus
Was er een ramp in 1953? Dat is niet gebeurd. Het regende wel, maar een storm zou ik het niet noemen hoor. Dat wat wordt beweerd over mensen en dieren onder het puin, heb ik niet meegemaakt. Ik heb met mijn eigen ogen gezien, hoe alle mensen gewoon hun dagelijkse leven voortzetten. De koeien stonden zelfs nog gewoon in de weides. De pont voerde gewoon nog over de rivier. We hebben niet eens de zakken vol bloem voor de deuren hoeven leggen; daarvoor stormde het echt niet hard genoeg. M’n beste dochter, Maria, beweert dat ze op een deur naar buiten is gedreven. Daar geloof ik dus helemaal niets van. Sterker nog, ze beweert dat ik er bewusteloos naast lag. Wat een fantasierijk meisje is dat toch he.